Van mantel tot trench coat: jassen door de jaren heen
Ik zal ongeveer 17 of 18 jaar zijn geweest. Ik was net verhuisd vanuit Den Haag naar Zevenhuizen, dat in die tijd nog echt een dorp was. De nieuwste mode was de midi mode, die nog niet was doorgedrongen tot Zevenhuizen. Omdat ik graag voorop liep wat mode betreft, was mijn nieuwe winterjas uiteraard een midi-jas.
Ik herinner me als de dag van gisteren hoe ik trots in mijn gloednieuwe jas de bus instapte naar mijn werk. Ik zat heerlijk te genieten, terwijl - naar mijn idee -iedereen naar mijn mooie jas keek. De lol ging er snel vanaf toen er bij een volgende halte enkele passagiers instapten. Tot mijn afgrijzen was een van de passagiers een meisje met exact dezelfde jas als de mijne. Ik deed net of ik niets in de gaten had en zij waarschijnlijk ook. Stoïcijns keek ik voor me uit, intussen dat meisje in stilte vervloekend. Enkele haltes verder zag ik vanuit mijn ooghoeken, dat zij tot mijn opluchting uitstapte.
Aangezien je in die jaren niet de luxe had van meerdere jassen, wachtte ik de volgende dag in spanning af of de na-aapster weer de bus zou nemen. Ik heb haar echter nooit meer gezien.
Ik kan het niet laten om jullie deze foto te laten zien uit 1954. Mijn twee oudste broers in hun schattige jasjes op de step.
Op de bruiloft van mijn broer en schoonzus droeg ik een prachtige zomerjas van ontwerper Frans Molenaar, die een collectie verkocht bij V&D.
Mijn werk organiseerde een reis naar Portugal. Ik droeg de trench coat die mijn ex-man voor me gekocht had. Wat een tuttig geval, vreselijk!
Ik was dol op mijn zwarte lakjas. Hij was ongetwijfeld niet erg warm maar ik voelde me wel glamoureus.
Jarenlang wilde ik niets weten van jassen met een capuchon. Naar mijn mening waren jassen met capuchons voor kinderen. Ik begreep niets van al die vrouwen met die afschuwelijke jassen met een capuchon. Maar ik ben van gedachten veranderd toen ik online een mooie, rode jas zag, met als enig nadeel een capuchon. Toch maar gekocht, ook omdat hij net tot onder de knie valt, dus lekker warm. Ik ben nu helemaal om. Het heeft even geduurd, maar ik vind het nu heerlijk dat bij een onverwachts buitje, ik snel mijn capuchon op kan zetten. Geen verregende haren meer. Bij koude, gure wind gaat de capuchon op. Ik heb nu mijn capuchonjas aan bij wandelingen of bij het boodschappen doen. Ik heb nu zelfs een rood zomerexemplaar gekocht. Niets zo veranderlijk als de mens.
Voor ‘netjes’ heb ik een mooie groene jas aangeschaft. Heerlijk warm maar ook leuk als ik op visite ga of naar het theater. Jaren geleden kocht ik een warme winterjas, lengte net onder de knie, maar het model stond mij voor geen meter. Ik heb ervan geleerd dat als je een zandloper figuur hebt, zoals ik, je ook bij het kopen van een jas er op moet letten dat je taille zichtbaar is dus niet een recht model. Dat geldt natuurlijk net zo bij de andere lichaamstypes.